Pora na rozdział 2 ;)

Rozdział 2

Katherine obudziła się tego dnia dosyć późno. Wygramoliła się z łóżka i poszła do łazienki. Wzięła prysznic, ubrała się i zeszła na dół do kuchni gdzie siedziała jej mama pijąca kawę. Jej ojca już nie było,ponieważ nad ranem wyjechał w miesięczną delegację.

-Hej,mamuś.-powiedziała całując ją w policzek.

-Cześć Roszpunko.-odpowiedziała.-Dzisiaj nocujesz u Rose?

-Tak. I wracam za dwa tygodnie.-odpowiedziała Katherine nalewając sobie kawy z ekspresu.

-Co będziecie dzisiaj robić?-zapytała Destiny córkę.

-Rose chce pojechać na jakiś piknik. A potem zapewne będziemy siedzieć w domu jak na grzeczne dziewczynki przystało.-powiedziała Katherine uśmiechając się do matki.

-No ja myślę.-odpowiedziała Destiny również się uśmiechając.

-No dobra to ja już jadę. Wezmę rower.-powiedziała Katherine podchodząc do matki i całując ją w policzek.

-A śniadanie?-powiedziała Destiny ale Katherine była już przy drzwiach z torebką i kluczami w ręce.

-Nie jestem głodna. Pa!-powiedziała i wyszła z domu. Poszła do garażu gdzie stało auto jej matki,wyprowadziła rower po czym zamknęła drzwi garażu pilotem. Wsiadła na rower,otworzyła bramę wjazdową i wyjechała przez nią. Dziesięć minut później była już u Rose. Oparła rower o stalowe ogrodzenie i przeszła przez furtkę. Podeszła do drzwi frontowych i nacisnęła klamkę. Drzwi ustąpiły.

-Tu jestem!-krzyknęła Rose.

Katherine poszła w stronę kuchni, gdzie Rose wkładała do koszyka piknikowego serwetki i sztućce.

-No hej!-powiedziała wesoło Rose.

-Cześć. Co ty robisz?-zapytała Katherine i usiadła na jednym z wysokich krzeseł stojących przy blacie.

-Jedziemy na piknik...-powiedziała Rose wahając się.

-To wiem. Ale po co ci tyle sztućców?-zapytała Katherine.

-No bo.. nie jedziemy same...

-A kto jeszcze jedzie?

-Chłopaki z sąsiedztwa.-powiedziała Rose i widząc mine Katherine dodała:- Och będzie fajnie, zobaczysz.

-Ok. niech ci będzie.-powiedziała Katherine poddając się.

-Jeśli chcesz to w moim pokoju są jakieś książki. Weź parę w razie gdyby się nam nudziło.-powiedziała Rose a Katherine zeszła ze stołka i poszła na górę do pokoju Rose. Stanęła przed regałem i jechała wzrokiem po tytułach książek. Usłyszała dzwonek do drzwi, a po chwili śmiech i rozmowy. Katherine wzięła z półki dwie książki (które już czytała z milion razy a mimo to mogła je przeczytać jeszcze z milion) i jedną nieznaną. Wyszła z pokoju przyjaciółki, poszła kawałek korytarze a potem w dół schodami przeglądając nieznaną książkę.

-Wzięłam trzy.-powiedziała Katherine wchodząc do kuchni i przystając w drzwiach.-Mam nadzieję że nie..-przerwała ponieważ w ty momencie podniosła wzrok i zobaczyła kto oprócz Rose jest w kuchni. Był to ten sam chłopak którego widziała poprzedniego dnia, oraz jakiś drugi. Niebieskooki blondyn który siedział obok niego i coś do niego mówił . Przerwał w połowie zdania kiedy zobaczył że Katherine weszła do kuchni. Szatyn podążył za jego wzrokiem.

-Cześć.-powiedział uśmiechając się czarująco.

-Nauczyłeś się.-powiedziała Katherine uśmiechając się. Podeszła do owalnego blatu który stał pośrodku obszernej kuchni usiadła na jednym z krzeseł.

-Mam dobrą nauczycielkę.-powiedział puszczając do niej oko.

-Eee... znacie się?-zapytała Rose.

-Można tak powiedzieć.-powiedział chłopak.

-Okej. A więc. James to jest Katherine,Katherine to jest James.-powiedziała wskazując na blondyna.

-Cześć.-powiedział James.

-Hej.-odpowiedziała Katherine.

-Katherine to jest William...

-Will.-wszedł jej w słowo chłopak. Rose przewróciła oczami i kontynuowała dalej:

-...William który woli żeby zwracano się do niego Will, Will to jest moja przyjaciółka Katherine.-zakończyła Rose.

-No dobra. Skoro wy już się znacie,koszyk gotowy, to możemy jechać.-powiedziała Rose. Wszyscy wyszli przed dom, Rose wcisnęła chłopakom do rąk koszyk i koc po czym zajęła się zamykaniem drzwi. Dziewczyny musiały chwilę poczekać ponieważ chłopcy poszli po rowery do swojego garażu. I wtedy Rose zapytała:

-Kręcicie ze sobą?

-Co?! Z kim?!-zapytała Katerine.

-No z Will'em!-powiedziała Rose to podnosząc to opuszczając brai.

-Nie! Dlaczego tak pomyślałaś?

-No bo tak na siebie patrzycie jakbyście ze sobą kręcili.-powiedziała Rose.

-Nie!-powiedziała Katherine.

-Ale przyznaj się podoba ci się prawda?

-Nie, nie nie i jeszcze raz nie! wykluczone!-powiedziała Katherine. Rose uśmiechnęła się i powiedziała:

-A ja wiem że ci się podoba...

-Ja chyba lepiej wiem czy mi się podoba czy nie.-powiedziała Katherine również się uśmiechając.

-A właśnie że nie....

-A właśnie że tak...

przekomarzanie się dziewczyn przerwali chłopcy.

-Możemy jechać?-zapytał Jim.

-Tak.-odpowiedziały zgodnie dziewczyny.

Zapakowali koc i koszyk na rowery i ruszyli w drogę. Jechali jakiś czas od czasu do czasu przejeżdżając przez małe polany. Zatrzymali się dopiero przy ogromnej polanie na której rosło,dosłownie,pare drzew. Rozłożyli się nieopodal wielkiego dębu. Kat siedziała obok Willa a Rose obok Jima. Katherine wzięła sobie rogalika z nadzieniem kakaowym,reszta zrobiła to samo. Rozmowa zeszła na temat związków.

-Nadal jesteś z twoją dziewczyną? Jakoś ostatnio nie wspominasz o niej.-powiedziała Rose do Jamesa.

-Nie. Zerwałem z nią. Głupia była. No wiesz to blondynka.-powiedział James,po czym szybko dodał widząc minę Rose(która jest blondynką):-Nie wszystkie blondynki muszą być zaraz głupie.

Rose prychnęła,ale potem uśmiechnęła się.

-A ty Katherine?-powiedział Jim do zamyślonej Kat.

-Hmm...?

-Masz chłopaka?-zapytał.

-Tak. Jest księżniczką Nowej Zelandii.-powiedziała Katherine kładąc się na kocu.

-A tak na serio?-zapytał Will.

-A co masz wobec mnie jakieś plany?-zapytała kpiąco.

-Może.-odpowiedział Will kładąc się na łokciach obok Kat. Katherine podniosła się momentalnie do pozycji siedzącej. Will zaśmiał się,Jim i Rose zrobili to samo.

-Nie,nie mam skoroś taki ciekawy.-powiedziała mrużąc oczy do Willa. Odpowiedział tym samym. Siedzieli tak jedząc,pijąc,śmiejąc się i rozmawiając. Po pewnym czasie Katerine podniosła się z koca.

-Biorę książkę i idę tam.-oznajmiła wskazując na rosnący kawałek dalej dąb.-I biorę jeszcze to.-dodała biorąc dwie obrane marchewki.

-A nie wolisz pietruszki?-zapytał Will kładąc nacisk na ostatnie słowo    . Katherine zmroziła go wzrokiem i odeszła w stronę wielkiego dębu. Usiadła i oparła z jego drugiej strony tak że siedziała tyłem do przyjaciół. Otworzyła książkę i zaczęła czytać. Gdy jakiś czas później była w połowie lektury ktoś potrząsną ją za lewe ramię i krzyknął „Buu!”. Katherine zaczęła wrzeszczeć ae po chwili przestała,ponieważ zza drzewa wyłonił się uśmiechnięty William.

-Nie drzyj się tak.-powiedział i usiadł obok niej.

-Jak mam się nie drzeć skoro się podkradasz i straszysz człowieka?!-powiedziała Kat i dodała:-A tak w ogóle to mówiłam że nikt ma mi nie przeszkadzać. Chyba że...

-Chyba ktoś będzie umierający.-wszedł jaj w słowo Will.

-No. I co? Kto umiera?-zapytała Katherine odkładając książkę na ziemie.

-Ja.-powiedział chłopak i zaczął przeglądać książkę.

-Jakoś nie wyglądasz na umierającego.-powiedziała Kat unosząc jedną brew.

-Bo jak jestem tutaj to nie umieram.-powiedział Will ale widząc minę Kat dodał:-weź spójrz co oni robią.

Katherine wychyliła się zza drzewa i spojrzała na rozłożony koc,gdzie dwie postacie splecione ze sobą całowały się. Było to widać nawet z tej odległości. Katherine wróciła do poprzedniej pozycji i powiedziała:

-Teraz cię rozumem.

-No więc właśnie. Harry'ego Pottera czytasz?-zapytał wskazując na książkę.

-Jedna z ulubionych serii.-powiedziała.

-Moja też. Cztery razy czytałem wszystkie cztery.-oznajmił.

-Ja czytałam je o wiele więcej niż cztery razy.-powiedziała.

-A filmy oglądałaś?

-Pff... chyba każdy oglądał.

-Która jest twoją ulubioną częścią?-zapytał Will.

-Nie mam ulubionej. Uwielbiam wszystkie. A twoja?-zapytała Kat.

-Druga. Więc mówisz że czytałaś to wiele razy?-powiedział chłopak.

-Tak. Nieskromnie można by powiedzieć że jestem ekspertem.-odparła Katherine.

-Ekspertem powiadasz?-powtórzył.

-Tak. Oni chyba będą ze sobą?-powiedziała zmieniając temat

-Pewnie tak.

-Dobrze. Może im się uda.-powiedziała Kat z nadzieją w głosie.

-Miejmy nadzieję.-powiedział Will.-To co robimy?-dodał.

-MY?-zapytała dziewczyna unosząc brwi.

-MY.-powiedział Will i objął Katherine ramieniem.

-Otóż MY nic nie robimy. I zabierz proszę tę rękę.-powiedziała Kat patrząc na chłopaka spod  byka. Zabrał rękę.

-Ok,Ok. A tak na poważnie, to co robimy?

-JA czytam a ty stąd spadasz.

-Dlaczego ty mnie tak bardzo nie lubisz?

Spojrzała na niego.

-No,na to pytanie jest kilka odpowiedzi.

-Na przykład?-zapytał.

-Nie chodzi o to że ja cię nie lubię. Ja po prostu...-dziewczyna zawahała się.

-Nie przywykłaś do spędzania czasu z chłopakami?-zapytał, bez trudu ją rozszyfrowując,i znowu objął ją ramieniem. W głębi ducha zaczęła trochę panikować ale po chwili uspokoiła się nie dając niczego po sobie poznać.

-Z chłopakami? Widzisz tu jakiegoś chłopaka? Bo ja tu widzę tylko ciebie.-powiedziała Kat starając się odwrócić jego uwagę od pytania.

-Dzięki.-powiedział kwaśno i,ku uldze Kat,zabrał rękę.

-Och. Żartuję.-powiedziała i dała mu sójkę w bok.

-Wybaczam.-powiedział łaskawie i przysunął się bliżej. Dzieliło ich zaledwie parę centymetrów.

-Cykasz się?-szepnął patrząc jej w oczy. Miała ochotę natychmiast się od niego odsunąć ale po chwili zrozumiała że o to właśnie mu chodziło. Prowokował ją. Zamiast tego przysunęła się do niego jeszcze bardziej,zmrużyła oczy i powiedziała:

-Chciałbyś.

-Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak bardzo.

W głowie Kat zaczęły kłębić się różne myśli,miała cos odpowiedzieć kiedy...

-Co robicie?

Kat chciała odsunąć się od chłopaka ale ten przez nieuwagę usiadł na jej warkoczu. Wyszło więc na to że rąbnęła głową o pień drzewa. Oboje(Kat masując sobie tył głowy)spojrzeli w prawo skad dobiegło pytanie. Stali tam Rose i Jim,który zadał to nieszczęsne pytanie.

-Nic.-odpowiedzieli Kat i Will.

-Hmm... Powiedzieli to samo...-powiedział Jim.

-Jednocześnie...-dodała Rose.

-Przypadek..?-powiedział James a Rose dokończyła:

-..nie sądzę.

-No co? Nic nie robiliśmy. Właśnie uprzejmie prosiłam twojego brata żeby grzecznie się stąd zmył.-powiedziała Kat.

-A ja właśnie grzecznie tłumaczyłem twojej przyjaciółce że nie ma takiej opcji.-powiedział Will i zaczął bawić się włosami Kat. Dziewczęta przewróciły oczami. Rose i James usiedli naprzeciwko Kat i Will'a na trawie.

-Co przestaliście się lizać?-zapytał Will brat.

-Tak a co zazdrościsz że ty nie możesz?-odgryzł się Jim.

Will puścił włosy Kat którymi się bawił i otoczył ramieniem i nadal się szczerząc powiedział:

-Ja zawsze mogę.

Wszyscy wybuchnęli śmiechem. Wszyscy oprócz Kat. kiedy zobaczyli jej minę,ucichli.

-Co?-zapytał Will udając niewiniątko.

-NATYCHMIAST  ZABIERZ TĘ RĘKĘ.-wycedziła Kat przez zęby.

Zabrał rękę.

-Dziękuję. A  więc co robimy?-zapytała.

-No nie wiem. Możemy odpuścić sobie ten piknik pójdziemy do mnie i.. i nie wiem.-powiedziała Rose tuląc się do Jamesa.

-I pogramy w butelkę?-dokończył Will.

-Dla mnie spoko. Rose?-powiedział Jim do swojej dziewczyny. Skinęła głową.-Kat?

-Dla mnie też.-powiedziała Kat.

-No to idziemy.-powiedział dziarsko Will wstając.

-Dobra.-powiedziała Kat podnosząc się. Jasne,chyba w snach. Will nadepnął jej na warkocz i skończyło się na tym że wyrżnęła jak długa,obijając sobie tyłek. Jim i Rose dusili się ze śmiechu. Will podał jej dłoń. Kat spiorunowała go wzrokiem ale przyjęła rękę. Kiedy chłopak pomógł jej wstać,otrzepała się z liści i powiedziała.

-Idziemy. I uważajcie bo udusicie się kiedyś.-rzuciła w stronę Jima i Rose. Zapakowali się na rowery i ruszyli w drogę powrotną. Weszli do domu Rose. Kat rzuciła koc na kanapę w salonie. Wszyscy poszli do kuchni. Trzeba znaleźć jakąś butelkę. Najlepiej szklaną.-mruknęła Rose.-Mam!-krzyknęła po chwili machając dużą,szklaną butelką.

-W salonie czy w twoim pokoju?-zapytał Jim.

-A gdzie chcecie?

-Salon.-powiedziała Kat.

-Salon.-poparł Jim.

-Salon.-powiedział Will.

-Okay. To chodźcie.

Poszli do salonu. Chłopcy odsunęli stolik i wszyscy rozsiedli się na dywanie.

-Ja pierwsza!-krzyknęła Rose i nie czekając na zgodę zakręciła butelką. Wypadło na Willa.

-Pytanie czy wyzwanie?

-Wyzwanie.-odparł Will.

-Przytul Kat.-powiedziała Rose.

-Co?!-krzyknął Will a wraz z nim Kat.

-Nie!-krzyknęli również razem.

-Odmawiasz wykonania zadania? Czyli kara? Która dotyczy i ciebie i Kat?-powiedział Jim.

-Tak.-powiedział Will.

-Właśnie.-powiedziała Kat.-Zaraz,zaraz. Co?!

-Aha,właśnie tak.-przytknęła Rose.-Zrobimy tak. Macie dwa tygodnie na wymyślenie sobie kary. Pasi?

-Nie.-odpowiedzieli Kat i Will.

-Przestań mówić razem ze mną!-krzyknęli oboje.

-Ty przestań!-znowu odpowiedzieli jednocześnie.

-No dobra. To gramy dalej. Twoja kolej Will.-powiedziała Rose.

-Ale...

-Rose...-jęknęła Kat.

-Kręć Will.-powtórzyła Rose.

-Dobra.-powiedział Will i zakręcił. Padło na Kat.

-Uwziąłeś się na mnie?!

-Nie!-zaprzeczył chłopak.-Pytanie czy wyzwanie?

-Pytanie.

-W czym zwykle śpisz?-zapytał.

-Słucham?!

-Pytałem...

-Wiem o co pytałeś! Po co ci to wiedzieć?-obruszyła się Kat.

-Masz minutę..-przypomniał Will.

-W koszulce.-powiedziała i nie czekając na jego reakcję zakręciła. Padło na Willa. Ucieszyła się.

-Pytanie czy..

-Pytanie.-przerwał Will.

-Jak masz na drugie?-zapytała.

-A co cię to?

-Masz minutę...-przedrzeźniała go.

-Jason.-odparł krótko.  I znów zakręcił. Wypadło na Rose.

-Wyzwanie!-powiedziała uprzedzając pytanie chłopaka.

-Dobra...

I tak grali przez parenaście godzin aż do zachodu słońca. W końcu skończyły się im wyzwania i pytania.

-Idę do łazienki,zaraz wracam.-powiedziała Kat.

-Która jest?-zapytał Jim.

Will spojrzał na swój zegarek ale nie zdążył odpowiedzieć ponieważ wysiadł prąd i usłyszeli potworny wrzask.

-Cholera.-mruknęła Rose i rzuciła się po omacku do szuflady szafki na której stał telefon. Wyjęła z niej latarkę i włączyła ją. Krzyk było nadal słychać w całym domu.

-Chłopaki,latarki są w dolnej szufladzie w kuchni. Ja idę do Kat.-powiedziała i oświetlając sobie drogę pobiegła do przyjaciółki. Kiedy otworzyła drzwi łazienki zastała dziewczynę która drąc się w niebo głosy siedziała skulona pod ścianą.

-Kat! Cicho! Już jestem tu! Przy tobie! Chodź.-powiedziała Rose klękając przy niej i przytulając ją. Kat przestała krzyczeć.

-Ach.. Cholera! Kto tu postawił tę drabinę?!-usłyszały pretensję Will'a.

 Do toalety wpadli chłopcy i skierowali strumienie światła na dziewczyny.

-Co się stało?-zapytał Jim.

-Dlaczego ona się tak darła?-zapytał Will.

-Ona...Kat boi się ciemności. Od dziecka tak ma.-wyjaśniła Rose.

-Aha.-powiedzieli bracia.

-Wstań kochanie.-powiedziała Rose delikatnie do Kat. Posłuchała.

-Trzeba znaleźć świece. Do szóstej rano ma nie być prądu. Zapomniałam.-dodała.

-A która jest?-odezwała się Kat.

-Dwudziesta piętnaście.-powiedział Will.

-Aha.-powiedziała Kat i osunęła się w ramiona przyjaciółki. Will zareagował najszybciej i złapał dziewczynę. Przerzucił ją sobie przez ramię. Nie sprawiło mu to kłopotu ponieważ Kat ważyła tyle co nic.

-Ej,to nie worek kartofli.-powiedział Jim.

Will westchnął i wziął Kat na ręce jak pannę młodą. Jedną rękę włożył jej pod kolana a drugą pod plecy. W rękę którą trzymał pod kolanami Kat wziął latarkę i ruszył w stronę salonu. Kiedy kładł nieprzytomną dziewczynę delikatnie na kanapie ocknęła się.

-Gdzie ja..

-W domu Rose, a konkretnie w jej salonie.-powiedział i usiadł obok niej.

-A gdzie ona jest?

-W sumie to nie wiem...-powiedział szczerze Will. Myślał że Rose i jego brat idą za nim.-Myślałem że idą za mną..-powiedział na głos.- O wilku mowa.-dodał kiedy weszli do salonu. Rose poszła do kuchni. Po chwili wróciła z tacą pełną świec. Ustawiła je na stoliku po czym poszła po następne. Po paru minutach cały salon był oświetlony. Wtedy dopiero Kat coś zauważyła.

-Will,ty krwawisz.-powiedziała dotykając skroni chłopaka. Jego dłoń powędrowała w górę. Przez chwilę ich dłonie zetknęły się. Dziewczyna odruchowo cofnęła rękę.

-Walnąłem się kiedy szliśmy do łazienki.-powiedział.

-Trzeba to przemyć,żeby nie wdało się zakażenie. Niby drobna rana ale nigdy nie wiadomo.-powiedziała podnosząc się z kanapy.-Potrzebuje plastra,gazy i wody utlenionej.-mówiła sama do siebie grzebiąc w domowej apteczce,w kuchni. Wróciła,położyła wszystko na stole i usiadła. Polała gazik wodą utlenioną i dotknęła rany chłopaka. Syknął.

-Przepraszam.-powiedziała i podmuchała na ranę.

Oczyściła dobrze rankę i przykleiła plaster.

-Zrobione.-powiedziała.

-Dzięki.-powiedział Will.

-Nie ma sprawy.-powiedziała i zebrała zużyte gaziki. Świecąc sobie latarką poszła je wyrzucić.

-Will.-powiedziała Rose nachylając się do niego.

-Co?

-Nie wspominaj nic o krwi dopóki nie umyje rąk,bo jak to zobaczy to znowu mamy ją na jakiś czas z głowy.-powiedziała przyciszonym głosem.

-Co? O co ci znów chodzi?

-Nie kumasz? Znowu zemdleje!-syknęła i ucichła bo Kat wróciła do salonu.

-O czym rozmawialiście?-zapytała siadając.

-O niczym.-powiedziała Rose.

-Zapomniałam umyć ręce.-powiedziała i podniosła się. Po chwili znów wróciła.

-No i znowu nudy.-powiedziała Rose.

-Mam pomysł.-powiedział Will.

-O nie.. tylko nie to..-jęknęła Kat.

-Zaczekaj. Każdy po kolei odpowiada na trzy pytania pozostałych.-powiedział.

-Czyli... jeżeli ja będę miała odpowiadać to ty zadajesz mi trzy pytania,Rose zadaje trzy i Jim też?-zapytała Kat.

-Nie. Każdy zadaje po jednym.-wyjaśnił.

-Aha. Jak tak to okay. Wchodzę w to.-powiedziała Kat.

-Serio?-zdziwili się.

-Yhm.-przytaknęła.

-No dobra to kto zaczyna?-zapytał Jim.

-Chwila. A jeśli odmówię odpowiedzi na pytanie?-zapytała Rose.

-To wtedy... Jim wymyśli ci karę.-odparł.

-A jeśli JA odmówię?-zapytała Kat.

-To wtedy ja ci wymyślam karę.-powiedział uśmiechając się złośliwie.

-Słuchaj.. Czy ty masz coś do mnie?!-warknęła ma niego.

-Hmmm... a chciałabyś?-zamruczał.

-Wkurzasz mnie! Nie mam zamiaru dłużej z nim siedzieć. Wychodzę i nie wiem kiedy wrócę.